René (Herboren)
olieverf op paneel
2024
35 x 35 cm

Het onderstaande eerste stukje tekst had moeten staan in het boek HERBOREN van Rob Møhlmann. Deze heeft echter besloten dat een verwijzing naar deze plek niet in zijn boek kon worden geplaatst. Ondanks het feit dat ik mij keurig aan de regel ’niet meer dan 100 woorden’ heb gehouden. Dit lijkt op censuur. Het was een zware tegenvaller. Waarin een groot mens klein kan zijn. Wel jammer.

DE KLUIZENAAR EN ZIJN GROT

Het is mij gelukkig bespaard gebleven om langer dan een jaar in een bouwput te leven te wonen en te werken, te overleggen, maar ook nog oude plannen en nieuwe ideeën tot uitvoering te brengen. Beeldende kunstenaars zijn solisten, althans dat was vroeger standaard.
Tegenwoordig hoeft dat niet meer, samenwerken, zelfs als het een schilderij betreft, komt steeds vaker voor. Het persoonlijk handschrift wordt minder belangrijk, vormgeving ontstaat door de wisselwerking tussen de kunstenaars. Maar wat als iemand een museum tot kunstwerk heeft verklaard? Lees verder ophttp://www.theoart.nl onder ‘getuigenis van de tijd.’ (Bij René)

DE KLUIZENAAR EN ZIJN GROT (VERVOLG))

Ja, wat als een solistisch kunstenaar -een kluizenaar- een museum tot zijn kunstwerk heeft verklaard?
Nachtmerries, hallucinaties, gedichten, teksten op FB, het eigenhandig bouwen van ateliers en kapellen uit verre tijden, het verzamelen en aanslepen van en inrichten met historisch materiaal. Ook het verzamelen en beheren van diverse kunstverzamelingen, het rooien van bomen tot het beklimmen van daken en alles terwijl je grot tot op het bot wordt aangepakt. Als verzamelaar en kenner van Jan Mankes kan er nog wel een openingetje tussendoor. En even wat opnames voor een tv-programma ‘Verdronken Meesters’.
Intussen een tentoonstelling bedenken, voorbereiden en organiseren -inclusief boek met eigen teksten- met een nog steeds ongewisse datum van oplevering. Wie kan zoiets? ……………..

Rob Møhlmann (69) geboren te Hillegom op 18 maart 1956.

In het vijfde bericht uit zijn Muzeheerd lanceert hij het idee om de heropening van zijn museum op te luisteren met een tentoonstelling. Of we daar één of twee werken voor willen maken.
De tentoonstelling en het boek krijgen de titel ‘HERBOREN’ mee.
Ik moet denken aan het OSB-plaatwerk dat overal achter en onder zit. Aan de boor- en schroefmachines die de ouderwetse handboor en schroevendraaier hebben vervangen. Er zit zelfs geen snoer meer aan de apparatuur. De schroeven heten nu kruiskop of torx.
Zo’n klus als het Museum Møhlmann aardbevingsbestendig maken zou, nog niet zo lang geleden, zomaar een jaar of vijf hebben gekost. Het lijden van de kluizenaar zou evenredig lang hebben geduurd. Overleeft hij dat?
Nou heb ik al het hele jaar tijdens de ‘verbouwing’ gedacht: “Er zal toch niet weer een hoekje moeten worden vrijgemaakt?”
Gelukkig ziet in maart 2025 de situatie er rooskleurig uit. Als ik mijn werk kom brengen, word ik hartelijk onthaald door een sterk vermagerd manneke dat schriel afsteekt tegen de bomen van kerels, de laatste groep werklui, waarmee hij koffie zit te drinken.
Hij hoeft ‘alleen nog maar’, de eerste expositie in te richten.
Daarna is er rust. Volstrekte Rust. Althans dat gun ik hem.

Eigenlijk is er helemaal geen kluizenaar en zijn grot, maar eerder een konin in zijn krijk

We drijven in het koele water van de zilte zee en turen naar de vissersboot die traag tussen onze voeten garnalen naar boven haalt.
René, renaissance, herboren, opnieuw geboren worden, maar ook wéér boren, werken en tot rust komen liggen aan de basis van de twee schilderijen ‘René’ en ‘Flotter’. Ik had al vaker met en op OSB gewerkt. Behalve de praktische bruikbaarheid ziet het materiaal met die grote splinters hout er zeer aanlokkelijk uit. Niet voor niets blijkt het zelfs tot een kunststroming te hebben geleid.
Toen ik op Terschelling in het water lag te dobberen en er een garnalenvisser tussen mijn voeten door voer, was het september 2024 en de verbouwing van museum Møhlmann in volle gang. De rust en de stilte, geen mens te bekennen, geen bouwradio, geen zuchtje hectiek; ik dacht “Daar zit wel een schilderij in” en maakte een klein schetsje als herinnering.

Rob M
pastel op papier
2025
60 x 50 cm


Portretje van Rob Møhlmann ter gelegenheid van de heropening van zijn museum op 12 april 2025.
Met ’zijn museum’ wordt dit ook letterlijk zo bedoeld; hij is zowel eigenaar als directeur, conciërge en boekhouder, schrijver en tuinman, bouwvakker en historicus.
Na anderhalf jaar geleefd te hebben in een bouwput waarin zijn museum tijdelijk veranderde, ten einde het aardbevingsbestendig te maken, hoop ik dat ie een beetje tot rust komt.