alweer

acryl en olieverf op multiplex

2019

33,5 x 46,5 cm

Altijd weer de afweging; moet zo’n schilderij onder zelfportretten worden gezet of onder historiën. Het gaat immers niet echt om mijn afbeelding maar om het wegkijken. Het niet (meer kunnen of) willen zien.

Aanleiding voor dit schilderij was het zoveelste bombardement op onschuldige burgers.

In venetië zag ik in het Academia een bronzen beeld van een man die over zijn schouder keek vanonder een mantel. Vanuit een schetsje daarvan is dit schilderij ontstaan. Vervolgens mijn eigen lichaam en spiegels gebruikt om tot deze vorm te komen.

Intussen is het Russische leger Oekraïne binnengevallen en zien we weer kapotte huizen, vluchtende mensen, dode burgers, ook kleintjes en soldaten. En wederom vanwege een idee. Het blijft maar doorgaan, vandaar: ‘Encore’